Drzewa szybko rosnące nadające się do uprawy w Polsce są o tyle cenne, że pozwalają na uzyskanie efektu piętrowości, zasłonięcie poszczególnych partii ogrodu lub wprowadzenie na dany teren wartościowego solitera. W zasadzie poleca się je do dużych i średnich ogrodów, chociaż w tych małych uda się je także zaaranżować, jeśli stanowisko jest dobrze przemyślane. Pytanie tylko: jakie drzewa rosną najszybciej?
Drzewa szybko rosnące wprowadzane do ogrodu wymagają pewnej troski. O ile starsze wieloletnie egzemplarze raczej radzą sobie same, o tyle o młode drzewka trzeba zadbać. Podobnie jak przy wszystkich innych roślinach najpierw zaleca się sprawdzić ich wymagania.
Drzewa, które szybko rosną a podstawowe zabiegi pielęgnacyjne
Optymalny termin sadzenia drzew to jesień - poza gatunkami wrażliwymi na mróz, które lepiej posadzić wiosną. Zieleń powinno się podlewać w czasie susz, gatunki zimozielone nawadnia się także zimą i sporadycznie przy umiarkowanie ciepłej pogodzie. Wiosną można zaaplikować im nawozy z azotem, latem dawkę nawozu fosforowo-potasowego. Takie nawożenie dodatkowo przyśpieszy wzrost, a później przygotuje cenne egzemplarze do nadejścia zimy. Ze względu na szybki wzrost, a także na częstą uprawę na stanowiskach otwartych, rośliny mogą wymagać palikowania. Trzeba pamiętać, że poniższe gatunki w krótkim czasie osiągną pokaźne rozmiary. Dlatego zaleca się unikać sadzenia w tych miejscach na działce, które w przyszłości mogą być problematyczne, np. w bezpośrednim sąsiedztwie domku letniskowego czy altany.
Szybko rosnące drzewa liściaste na działkę – przegląd gatunków
Paulownia omszona (Paulownia tomentosa) – drzewo osiąga ok. 20 m wysokości. Jest znane z dużych liści (15-30 cm) oraz fioletowych kwiatów zebranych w wiechowate kwiatostany. Kwitnie wiosną jeszcze przed rozwojem liści. Tempo jej wzrostu w młodym wieku jest zróżnicowane. Może przyrastać nawet kilka metrów rocznie przez kilka lat, potem zwalnia. Znosi mało żyzne gleby.
Tulipanowiec amerykański (Liriodendron tulipifera) – to okazałe drzewo osiągające w Polsce do 30 m wysokości. Wytwarza duże, klapowane, lekko powcinane liście. Kwitnie w maju (pierwszego kwitnienia można spodziewać się po kilku latach uprawy). Kwiaty są kremowo żółte, z kształtu przypominają tulipany (stąd nazwa). Owoce są nieco podobne do szyszek. Tulipanowiec optymalnie rozwija się na stanowisku słonecznym. Tempo wzrostu wynosi 40-80 cm rocznie. Znosi zanieczyszczenia powietrza. To bardzo dobra propozycja na wyeksponowany soliter. Tulipanowiec to także cenna roślina miododajna.
Dąb czerwony (Quercus rubra) – w lesie uchodzi za gatunek inwazyjny, gdyż rośnie znacznie szybciej od krajowych dębów i stanowi dużą konkurencję także dla innych gatunków. To okazałe drzewo osiągające 30 m wysokości. Jego największą ozdobą są ostro klapowane liście, efektownie przebarwiające się jesienią. Żołędzie są pękate, krótkoszypułkowe.
Wierzba płacząca (Salix sepulcralis) – to drzewo o bardzo szybkim wzroście kojarzone z polskim krajobrazem. Wytwarza szeroką koronę, dorasta zwykle do 20 m wysokości. Wzrost można regulować przez przycinanie. Ma efektowny, płaczący pokrój. Liście są lancetowate, jasnozielone i osadzone na wiotkich żółtych lub żółtozielonych pędach. Wcześnie rozwijają się i późno opadają, dlatego wierzba jest ozdobna przez większość roku. Drzewo jest w szczególności cenione na stanowiskach wilgotnych. Radzi sobie w takich warunkach. Ma bardzo słabe drewno, może być łamana przez wiatr.
Sumak octowiec (Rhus typhina) to niewielkie drzewo osiągające zwykle do 6 m wysokości. Wytwarza głęboko powcinane, pierzastozłożone liście jesienią przebarwiające się na jaskrawoczerwono lub pomarańczowo. Na końcach pędów tworzy stożkowate czerwonopurpurowe kwiatostany. Wydziela specyficzny zapach. Dobrze radzi sobie na trudnych stanowiskach, nawet na terenach o dużym zanieczyszczeniu powietrza. Tworzy dużo odrostów korzeniowych, dlatego nie zawsze jest mile widziany w ogrodzie. Jest gatunkiem krótkowiecznym.
Iglaste rośliny szybko rosnące
Modrzew europejski (Larix decidua) – to jeden z najszybciej rosnących iglaków, w dobrych warunkach przyrasta rocznie nawet 100-150 cm. Finalna wysokość to 40-50 m, dlatego poleca się go raczej do dużych ogrodów. Wytwarza atrakcyjne, delikatne igły zebrane w pęczki. Traci ulistnienie przed zimą. Drobne szyszki gęsto porastają pędy. Pozostają na nich nawet przez kilka lat. Należy unikać sadzenia przy świerkach (ze względu na ryzyko rozprzestrzeniania szkodników – ochojników).
Metasekwoja chińska (Metasequoia glyptostroboides) – osiąga ok. 30 m wysokości, ma smukłą, stożkowatą koronę. Igły są miękkie, sezonowe, gęsto pokrywają pędy. Jesienią przebarwiają się na żółto i brązowo, następnie opadają wraz z cienkimi, krótkimi pędami. Szyszki są bardzo drobne, kuliste. Roślina nie bez powodu jest nazywana „modrzewiem bagiennym”. Dobrze radzi sobie na stanowiskach wilgotnych. Młode okazy zaleca się zabezpieczać przed mrozem. Gatunek znosi zanieczyszczenie powietrza.
